سه دیدگاه سیاسی در مورد کشاورزی شهری
۱.دیدگاه اجتماعی
عمدتا (نه به طور انحصاری) مرتبط با انواع معیشت نوع کشاورزی است که بخشی از استراتژی‌های معیشت خانواده‌های کم درآمد شهری با تمرکز بر تولید غذا و گیاهان دارویی برای مصرف خانگی می‌باشد. علاوه بر این، هزینه‌های خانواده برای غذا و دارو کاهش می‌یابد و پول بدست آمده از فروش مازاد تولید ایجاد می‌شود. این خانوارها از منابع درآمد چندگانه برای بقا استفاده می‌کنند. نمونه‌هایی از جمله باغبانی خانگی، باغبانی اجتماعی، باغبانی در مدارس، بیمارستان‌ها و زمین‌های باز کشاورزی در مقیاس کوچک با سطح سرمایه‌گذاری پایین ایجاد می‌شوند. این سیستم‌ها سودآوری مستقیم را نشان می‌دهند، اما تأثیرات مهم اجتماعی مانند امنیت غذایی افزایش یافته، کاهش فقر، توسعه جامعه، کاهش ایدز و غیره، در بر می‌گیرد.
۲.فعالیت‌ها معمولا شامل شرکت‌های کوچک و خانوادگی می‌شوند و گاهی اوقات مزارع کارآفرینی وسیع‌تر توسط سرمایه‌گذاران خصوصی یا انجمن‌های تولید کننده اداره می‌شوند. این فعالیت‌ها نه تنها شامل تولید مواد غذایی (مانند تولید سبزیجات آبی، تولید لبنیات ) بلکه محصولات غیر غذایی (مانند گیاهان دارویی و معطر، گل ها، گیاهان زینتی) هستند. این مزارع تجاری با شرکت‌های کوچک و بزرگ در تحویل منابع (مانند بذر، کمپوست، علوفه، مواد شیمیایی کشاورزی، ارزیابی محصولات کشاورزی مرتبط هستند. این نوع از حمل و نقل شهری تاثیر اقتصادی و سودآوری بیشتری دارد.
۳.دیدگاه اکولوژیکی
به طور عمده به نوعی از کشاورزی شهری اشاره دارد که دارای ویژگی چندکاره است. علاوه بر ارائه غذا و تولید درآمد، آنها می‌توانند در مدیریت زیست محیطی نقش داشته باشند، از جمله از طریق بازیافت مواد مغذی از طریق کمپوست و استفاده مجدد از ضایعات و فاضلاب، آنها همچنین می‌توانند سایر خدمات مورد نیاز شهروندان را ارائه دهند. سبز سازی شهری، بهبود محیط زیست شهری، نگه‌داشتن مناطق بافر و ارائه فرصت‌هایی برای فعالیت‌های تفریحی و پیشگیری از سیل و غیره است.
توسعه و برنامه ریزی اقدامات چند جانبه
با توجه به ماهیت متقابل و چند بعدی کشاورزی شهری، توسعه سیاست‌ها و برنامه‌ریزی، فعالیت‌های کشاورزی شهری باید شامل بخش‌ها و رشته‌های مختلفی از قبیل کشاورزی، بهداشت، مدیریت زباله، توسعه اجتماعی، پارک‌ها و مدیریت طبیعت باشد. علاوه بر این کشاورزان شهری و سازمان‌های غیر دولتی که از آنها حمایت می‌کنند، باید در فرایند برنامه‌ریزی شرکت کنند. جنبه مهمی از برنامه‌ریزی استراتژیک شهری مربوط به مشارکت فقرا شهری در تجزیه و تحلیل وضعیت، تعریف اولویت‌ها و برنامه‌ریزی و اجرای عملی آنها می‌باشد. چنین فرایندهای مشورتی، نتایج برنامه‌ریزی‌های سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی عمل را نه تنها قوی و جامع، بلکه پذیرفته و پایدار خواهد ساخت. این امر به طور فزاینده‌ای در روش‌های برنامه‌ریزی شهری مانند روش‌های برنامه‌ریزی چند نفره تصویب شده قرار می‌گیرند .
بنیاد RUAF
از طریق “شهر کشاورزی برای آینده” برنامه خود را، در بیست شهرستان در سراسر جهان معرفی کرده است. در‌این شهرها یک انجمن مشارکت چند جانبه در زمینۀ کشاورزی شهری و یا امنیت غذایی ایجاد شده است که شامل تمام سهامداران مستقیم و غیرمستقیم در تولید و مصرف مواد‌غذایی شهری است که با کمک یک یا چند گروه کاری چند جانبه انجام گرفته.
این انجمن چند مشارکتی به عنوان یک بستر برای گفتگو و ایجاد توافق در میان سهامداران مختلف در مورد موارد زیر عمل می کند.
استراتژی‌های شهری برای توسعه کشاورزی امن و پایدار.
سیاست‌گذاران شهری می‌توانند به طور قابل توجهی در توسعه کشاورزی سالم و پایدار کمک کنند .
ایجاد یک محیط سیاسی مساعد و پذیرش رسمی از کشاورزی شهری به عنوان استفاده از زمین شهری.
افزایش دسترسی به فضاهای شهری آزاد و امنیت استفاده از زمین‌های کشاورزی .
افزایش بهره‌وری و پایداری اقتصادی کشاورزی شهری با بهبود دسترسی کشاورزان شهر به آموزش، مشاوره فنی و اعتباری و حمایت از ایجاد و تقویت سازمان‌های کشاورزی شهری.
اقدامات پیشگیرانه / کاهش خطرات بهداشتی و زیست‌محیطی مرتبط با کشاورزی شهری .