آشنایی با کشاورزی شهری
کشاورزی به زودی می‌تواند به عنوان رشد گیاهان و پرورش حیوانات در داخل و اطراف شهر تعریف شود. مهمترین ویژگی کشاورزی شهری که از کشاورزی روستایی آن را متمایز می‌کند این است که آن را در سیستم اقتصادی و محیط زیست شهری ادغام می‌کند: کشاورزی شهری در تعامل با اکوسیستم شهری تعبیه شده است.
چنین ارتباطاتی شامل استفاده از ساکنان شهری به عنوان کارگران، استفاده از منابع شهری معمولی (مانند زباله‌های زیست محیطی به عنوان کمپوست و فاضلاب شهری برای آبیاری)، ارتباط مستقیم با مصرف کنندگان شهری، تاثیر مستقیم بر بوم شناسی شهری (مثبت و منفی)، بخشی از سیستم غذایی شهری، رقابت برای زمین با دیگر توابع شهری، که توسط سیاست‌های شهری و برنامه و غیره کشاورزی شهری را تحت تاثیر قرار می‌دهد. مردم شهرها کارگران کشاورزی شهری هستند.
مکان کشاورزی شهری
مکان کشاورزی شهری ممکن است در مکان‌های داخل شهرها (درون شهری) یا در مناطق پیرامونی شهر واقع شوند. فعالیت‌ها ممکن است در محل کار یا در زمین به دور از محل سکونت، در زمین‌های خصوصی (مالک، اجاره) یا در زمین‌های عمومی پارک‌ها، مناطق حفاظت شده، کنار جاده‌ها، جریان‌ها و راه‌آهن) و یا زمین نیمه عمومی (حیاط مدرسه، زمین‌های مدارس و بیمارستان‌ها) قرار می‌گیرند.
کشاورزی شهری شامل محصولات غذایی از انواع مختلف محصولات (غلات، محصولات ریشه‌ای، سبزیجات، قارچ‌ها، میوه‌ها و حیوانات: مرغ، خرگوش، بز، گوسفند، گاو، خوک، خوکچه‌های دریایی، ماهی و محصولات غذایی مانند مواد معطر و گیاهان دارویی، گیاهان زینتی، محصولات درختی و غیره و یا ترکیبی از اینها باشد. واحدهای تولیدی در کشاورزی شهری به طور کلی بیشتر از شرکت‌های روستایی متخصص‌تر هستند و مبادلات بین واحدهای تولیدی صورت می‌گیرد .
انواع فعالیت‌های اقتصادی کشاورزی شهری شامل فعالیت‌های تولید کشاورزی و همچنین فعالیت‌های مربوط به بازاریابی و همچنین ورودی‌ها (مثلا کمپوست) و تحویل خدمات (به عنوان مثال خدمات بهداشتی حیوانات) توسط شرکت‌های تخصصی و یا سازمان‌های غیردولتی و … انجام می‌گیرد.
محصولات در مزرعه، با سبد خرید در همان محله‌ها، مغازه‌های محلی، بازار محلی (کشاورزان) و یا به واسطه‌ها و سوپرمارکت‌ها به صورت تازه فروخته می‌شود.
ما می‌توانیم مزارع فردی یا خانوادگی، مزارع گروهی یا تعاونی و شرکت‌های تجاری در مقیاس‌های مختلف از مزارع کوچک تا متوسط و برخی از شرکت‌های بزرگ ایجاد کنیم.
چرا کشاورزی شهری؟
شهرنشینی با سرعت در حال وقوع است همراه با افزایش سریع فقر شهری و ناامنی غذایی در شهرها. تا سال ۲۰۲۰، کشورهای در حال توسعه آفریقا، آسیا و آمریکای لاتین، حدود ۷۵ درصد از کل شهروندان را شامل می‌شوند. پیش‌بینی می‌شود که تا سال ۲۰۲۰، ۸۵ درصد فقرا در آمریکای لاتین و حدود ۴۰-۴۵ درصد فقیران آفریقا و آسیا در شهرها متمرکز شوند .
اکثر شهرهای کشورهای در حال توسعه دارای مشکلات زیادی برای مقابله با این توسعه هستند و قادر به ایجاد فرصت‌های شغلی مناسب برای فقرا نیستند. آنها همچنین با مشکلات دفع زباله‌های شهری و فاضلاب و حفظ کیفیت آب و هوا در رودخانه‌ها مواجه هستند. کشاورزی شهری یک استراتژی تکمیلی را برای کاهش فقر شهری و ناامنی غذایی و بهبود مدیریت زیست محیطی شهری فراهم می‌کند. کشاورزی شهری نقش مهمی در افزایش امنیت غذایی شهری ایفا می‌کند، زیرا هزینه‌های تامین و توزیع غذا به مناطق شهری بر اساس تولید و واردات روستایی همچنان افزایش می‌یابد و تقاضا را به ویژه، بخش‌های فقیر جمعیت، برآورده نمی کند.
در کنار امنیت غذایی، کشاورزی شهری در توسعه اقتصادی محلی کاهش فقر و درجۀ اجتماعی فقیر شهروندان و به ویژه زنان و همچنین سبز کردن شهر و استفاده مجدد از منابع زباله‌های شهری کمک می‌کند.
مشارکت در تامین امنیت غذایی و تغذیه شهری
سهم کشاورزی شهری در تامین غذا و تغذیه سالم، مهمترین نقش آن است. اکثر شهرهای کشورهای در حال توسعه قادر به تولید درآمد کافی (رسمی یا غیررسمی) برای جمعیت سریعا در حال رشد خود مناسب نیستند. بانک جهانی برآورد می‌کند در سال ۲۰۰۰ که حدود ۵۰ درصد از فقرا در مناطق شهری زندگی می‌کنند که این جمعیت ۲۵ درصد در سال ۱۹۸۸ بوده است. در مناطق شهری، فقدان درآمد به طور مستقیم به فقدان غذا تبدیل می‌شود. هزینه‌های تامین و توزیع غذا از مناطق روستایی به مناطق شهری و یا واردات مواد غذایی برای شهرها به طور مداوم افزایش می‌یابد و انتظار می‌رود ناامنی غذایی در شهرها افزایش یابد.
کشاورزی شهری می تواند مصرف غذا را بهبود بخشد (بهبود دسترسی به منبع ارزان پروتئین) و کیفیت مواد غذایی ممکن است بهبود یابد.
تولیدکنندگان شهری ۴۰ تا ۶۰ درصد یا بیشتر از نیازهای غذایی خانوار خود را از باغ شهری خود به دست آوردند.
کشاورزان شهری علاوه بر تولید برای نیازهای مصرف خود، مقادیر زیادی از مواد غذایی برای دیگر دسته های جمعیت تولید می‌شود.
این کشاورزان شهری میزان قابل توجهی از مواد غذایی را برای مصرف کنندگان شهری تولید می کنند. برآورد جهانی این است که ۱۵ تا ۲۰ درصد از غذاهای جهان در مناطق شهری تولید می‌شود.
تحقیقات
تحقیقات در مورد شهرهای خاص و داده‌های عملکرد محصول از جمله موارد زیر است: در هانوی، ۸۰ درصد از سبزیجات تازه، ۵۰ درصد از گوشت مرغ و ماهی آب شیرین و همچنین ۴۰ درصد از تخم‌مرغ‌ها از مناطق شهری بدست می‌آید. حومه شانگهای، ۶۰٪ از سبزیجات شهر، ۱۰۰٪ شیر، ۹۰٪ تخم مرغ و ۵۰٪ گوشت مرغ تولید می‌کند.
کشاورزی شهری تا حد زیادی مکمل کشاورزی روستایی است و بهره‌وری سیستم غذایی ملی را افزایش می‌دهد. محصولاتی را فراهم می‌کند که کشاورزی روستایی نمی تواند به راحتی عرضه کند (به عنوان مثال محصولات فاسد شدنی، محصولاتی که نیاز به تحویل سریع پس از برداشت دارند)، که می‌تواند جایگزین برای واردات مواد غذایی و می‌تواند زمین‌های روستایی را برای تولید صادرات کالاها ایجاد کند.
خیلی ممنون برای مطالب مفیدتون
سپاس از اینکه مطالب سایت رو به دقت مطالعه می کنید .