کشف منظومه ای به شکل فرفره

تیمی بین المللی از دانشمندان، منظومه عظیمی از ستارگان را کشف کرده اند. این کشف زمینه ای برای به چالش کشیدن نظریاتی است که در رابطه با مرگ ستارگان بزرگ مطرح شده اند. که یکی از آن ها نیز چالش های موجود در مورد اینکه چگونه ستارگان بزرگ در نهایت می‌میرند، است.

بنجامین پاپ، دانشمند ناسا، در مرکز کیهان شناسی و فیزیک ذرات دانشگاه نیویورک می‌گوید:

“به نظر می رسد این منظومه اولین منظومه ای است که تا کنون در کهکشان ما یافت شده است.” دانشمندان یک سیستم پیشگفتار گشتاور گاما را کشف کردند که مانند فورانات موجود در ابر نواختر ها است. یعنی همان فورانات قوی و کم شعاعی که ابر نواخترها به هنگام انفجار پلاسما از خودشان متساعد می‌کنند را دارد. پیش از این انتظار نمیرفت چنین سیستمی در کهکشان ما پیدا شود و تصور می‌شد این سیستم ها تنها درکهکشان های جوان و بسیار دوروجود داشته باشد. دانشمندان اینگونه بیان می‌دارند که با توجه به روشن بودن این منظومه، جای تعجب است که زودتر کشف نشده است.

کشف این منظومه در مجله نجوم طبیعی که apep منتشر شده است. همچنین نام دانشمندان قسمت نجوم رادیویی موسسه هلند و دانشگاه هلند، سیدنی و ادینبرگ و شفیلد و ولس جنوبی جدید در این مجله به عنوان گروه کاشف این منظومه درج شده است.

این منظومه

که تخمین زده شده ۸۰۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد، با گرد و غبار اطرافش به حالت چرخ دنده در آمده است. حرکت کند این منظومه، نظریات فعلی در رابطه با مرگ ستاره ها را به چالش می‌کشد و آن ها را ناقص می‌خواند.

هنگامی که ستاره‌های عظیم در جهان ما به پایان عمر خود نزدیک می‌شود باد های سریع تولید می‌کنند. این بادها معمولا بیش از ۱۰۰۰ کیلومتر در ثانیه حرکت می‌کنند و مقدار زیادی از توده ستاره را حمل می‌کنند. نقش این بادها اینست که باید انرژی چرخشی ستاره را مهار کنند و سرعت چرخش ستاره را کم کنند تا زمانی که ستاره کاملا بمیرد.

این بادهای سریع می‌توانند باعث ایجاد شوک‌هایی در اشعه ایکس و فرکانس رادیویی شود و الگوهای گردشی عجیب وغریب را تولید می‌کند. جوزف کالینگهام ، دانشجوی دکتری در موسسه هلندی نویسنده اصلی این مقاله است. او می‌گوید: گرد و غبارهای اطراف منظومه سرعت گردش کمتری نسبت به بادها دارند.

بادها

می‌توانند باعث ایجاد پرتو گاما شود. اگر یکی از ستارگان عظیم به سرعت بچرخد طوری که در شرف متلاشی شدن باشد، وقتی سوختش تمام شود و به عنوان یک ابر نواختر شروع به انفجار کند، از وسط به دو قست تقسیم می شود و موجب فوران اشعه‌های گامای کوتاه می‌شود.

فوران پرتو گاما ،به فوران‌های انرژی‌زایی گفته می‌شود که موجی از پرتوهای گاما را با مدت زمان کمتر از دو ثانیه منتشر می‌کنند. از سال ۲۰۰۵، تنها تعداد کمی از چنین رخدادهای ستاره‌شناسی، با موفقیت در سراسر کهکشان تشخیص داده شدند. منشاء آنها نیز تا زمان کشف یک فوران پرتو گاما در سال ۲۰۱۴ یک راز باقی مانده بود.

منبع